بسیاری از انواع آرتریت می توانند بر سیستم اسکلتی عضلانی شما تأثیر بگذارند. مفاصل نقطه اتصال فیزیکی بین دو استخوان هستند و غضروف بافتی است که سطح استخوان را در مفصل می پوشاند. غشایی که غشای سینوویال نامیده می شود، مفصل را می پوشاند و با مایعی به نام مایع سینوویال پر می شود. همه این اجزا با هم کار می کنند تا حرکت را آسان کنند.

با گذشت زمان، غضروف مفاصل می تواند شکسته شود و باعث تورم و حساسیت شود. این مشکل در مفاصل پرکار بدن مانند دست و زانو رایج است. ستون فقرات شامل 33 استخوان است که مانند بلوک‌های لگو روی یکدیگر قرار گرفته‌اند و با سه مفصل مختلف به هم متصل شده‌اند. آرتریت می تواند مفاصل مختلفی را در بدن، از جمله ستون فقرات، را تحت تاثیر قرار دهد.

آرتریت در ستون فقرات

شایع ترین انواع آرتریت، آرتروز و آرتریت روماتوئید است. استئوآرتریت زمانی رخ می دهد که غضروفی که استخوان های شما را پوشانده است از بین برود. تغییرات دژنراتیو می تواند در طول زمان در مفاصلی که روزانه برای حرکت استفاده می شوند اتفاق بیفتد. استئوآرتریت شایع ترین نوع آرتریت است.

آرتریت روماتوئید زمانی ایجاد می شود که سیستم ایمنی بدن به اشتباه به مفاصل شما حمله کند. ممکن است درد و تورم را تجربه کنید و استخوان ها و مفاصل شما به آرامی فرسایش و تغییر شکل می دهند. شما می توانید در هر سنی به این نوع آرتریت مبتلا شوید، اما معمولا در بزرگسالان 40 سال یا بالاتر شایع تر است.

ستون فقرات به دلیل حرکت بین مهره ها مستعد ابتلا به آرتروز است. این مفاصل بیشتر در قسمت تحتانی کمر یا ستون فقرات کمری شایع است، زیرا این مفاصل بیشتر وزن بدن را حمل می کنند. هنگامی که یک فرد به صورت عمودی می ایستد، ستون فقرات  فشار بیشتری را تجربه می کند و سریعتر از سطوح غیر متحرک مانند وسط ستون فقرات فرسوده می شود.

گردن نیز مستعد ابتلا به آرتریت است. این به دلیل میلیون ها خم شدن و راست شدن و حرکت چرخشی است که توسط مفاصل گردن انجام می شود. با گذشت زمان، غضروف دیسک و مفاصل فاست تمایل به فرسودگی دارند.

پیشگیری از آرتریت ستون فقرات

عوامل متعددی وجود دارد که می تواند خطر ابتلا به آرتروز را افزایش دهد. ما می توانیم برخی از این عوامل خطر را اصلاح کنیم، اما بقیه ذاتی هستند و قابل تغییر نیستند. عواملی که قابل تغییر نیستند عبارتند از سن، ژنتیک، جنسیت و قومیت.

عوامل خطر قابل اصلاح عبارتند از چاقی، سندرم متابولیک، آسیب قبلی، شغل، رژیم غذایی و فعالیت بدنی.

کارهایی وجود دارد که می توانید برای کاهش خطر ابتلا به آرتریت و ایجاد علائم دردناک انجام دهید، مانند:

• فعال بمانند
  هرچه افراد کم تحرک تر باشند، احتمال بروز مشکلات ناشی از درد آرتریت بیشتر می شود. فعالیت بدنی شدید لازم نیست. ورزش های ساده مانند پیاده روی به سلامت مفاصل و تحرک شما کمک می کند.
• وزن سالم را حفظ کنید.
  تحمل وزن اضافی برای مفاصل کمر سخت است. وزن بدن سالم را هدف قرار دهید تا مفاصل خود را سالمتر نگه دارید.
• از سیگار استفاده نکنید
  مردم ممکن است درک کنند که سیگار بر سلامت ریه ها تأثیر می گذارد، اما همچنین باعث تسریع از بین رفتن غضروف در مفاصل و تشدید کمردرد می شود. سیگار کشیدن را شروع نکنید و اگر سیگار می کشید، آن را ترک کنید.

درمان آرتریت ستون فقرات

بسیاری از افراد  آرتروز درجاتی از تغییرات دژنراتیو در ستون فقرات خود دارند. اما همه کسانی که در تصویربرداری تشخیصی آرتریت دارند علائم ندارند. درمان تنها در صورتی در نظر گرفته می‌شود که فرد علائمی را تجربه کند که با ورزش یا کاهش وزن از بین نمی‌رود و آرتریت در تصاویر رادیوگرافی وجود داشته باشد، مانند عکس‌برداری اشعه ایکس.

به دلیل مفاصل، سطوح یا اعصاب متعدد در ستون فقرات، یافتن منبع دقیق درد ممکن است دشوار باشد. تصاویر، مانند اسکن MRI یا اشعه ایکس، به تیم مراقبت های بهداشتی کمک می کند تا تشخیص دهد درد از کجا می آید.

برای ایجاد یک برنامه درمانی فردی، تیم مراقبت های بهداشتی نتایج تصویر را با علائم گزارش شده بیمار مطابقت می دهد. هر روش جراحی خطر دارد، بنابراین هدف تیم پزشکی درمان آرتریت بدون جراحی در بیشتر موارد است. گزینه های پزشکی محافظه کارانه برای درمان آرتریت نخاعی علامت دار شامل فیزیوتراپی، دستکاری کایروپراکتیک، ورزش، ماساژ، داروها و کاهش وزن است. برای اکثر بیماران، این گزینه‌ها درد کمر را کاهش داده و تحرک را بهبود می‌بخشند.

اگر علائم بهبود نیافتند یا آرتریت باعث فشرده شدن اعصاب شده و منجر به ضعف یا از دست دادن تحرک شود، ممکن است درمان‌های اضافی لازم باشد. گزینه های جراحی از لامینکتومی تا فیوژن ستون فقرات متغیر است.

مهم است که به یاد داشته باشید که تقریباً همه افراد در دوره ای از زندگی خود کمردرد را تجربه خواهند کرد. اعضای تیم مراقبت های بهداشتی شامل مدیریت درد، طب فیزیکی و توانبخشی، مراقبت های اولیه، فیزیوتراپی و در نهایت جراح ستون فقرات، هر بیمار را به دقت ارزیابی می کنند و تشخیص می دهند که چه کسی ممکن است کاندید مداخله جراحی باشد در مقابل کسانی  ممکن است از مزایای آن بهره مند نباشند.

اگر با کمردرد مداوم یا درد و ضعفی که به پاها یا بازوهای شما منتشر می شود، دست و پنجه نرم می کنید، ضروری است که با تیم مراقبت های بهداشتی خود صحبت کنید.